"The boys are back in town, the boys are back in town..."

An unbelievable story!!! Vanmorgen vertrok ik met een gerust hart naar het werk. Tildeke was rustig, zorgde goed voor haar 4 meisjes, en mijn moeke hield de thuiswacht. Deze namiddag was ik rond 16u thuis en dan kwam ook de dierenarts op controle. Niet alleen om de pups te controleren op gezondheid, ook om hun 5de teentje af te doen (typerend bij onze corgi's) en om de mama te controleren. Bij het checken van mama Tilde, reageerde de dierenarts: 'die heeft nog pups in!' Maar Tilde had al heel de dag geen persdrang meer gehad en gedroeg zich normaal. Heel raar. Dierenarts zei dat de kans dat de pups nog levend en wel waren zeer klein was, maar dat het kan. Dus wij in spoed naar de praktijk, een echo genomen om te zien of het hartje of hartjes nog klopten. En ja, 2 vruchtjes waren nog aanwezig mèt kloppend hart! Onmiddellijk een spoedkeizersnede gedaan, ikke assistent. Toen zagen we waarom die 2 niet geboren waren, de eerste die klaarzat , die zat dubbeltoe gevouwen in een bolletje en de ander kon dan ook niet passeren. De 2 pups uitgehaald, uit hun diepe slaap gehaald door voortdurend te wrijven en te prikkelen tot ze beginnen wenen. Matildeke weer dichtgenaaid en allemaal naar huis onder de warme lamp om te bekomen... En .... we kunnen nu niet meer spreken van girl-power (of toch iets minder sterk), want die twee achtergeblevenen zijn beiden reutjes. De ene is een soort van 'sable-kleur' , die dubbel gevouwen zat, woog 312 gram. En de andere reu is een brindle van 298 gram. Het zijn dan nog de twee zwaarste van de hoop. Dit was een ongelooflijke crazy avond, ongelooflijk om te bevatten... De wonderen zijn de wereld nog niet uit...